ԱԳԱՀ ՄԱՐԴԸ
Ագահ ու աչքը ծակ մարդ մը Աստուծմէ հետեւեալը կը խնդրէ.
– Տէ՛ր Աստուած, այնպէս ըրէ, որ ի՛նչ բանի որ դպչիմ՝ ոսկի դառնայ։
Աստուած կը կատարէ անոր ուզածը։ Ագահը դանակ կ՚առնէ որ հաց կտրէ,
սակայն ո՛չ միայն դանակը ոսկի կը դառնայ, այլեւ՝ հացը։
Լեղապատառ*՝ կ’երթայ ջուր խմելու. գաւաթին հետ… ջուրն ալ ոսկի կը
դառնայ։ Ինչի որ դպչի՝ ոսկիի կը վերածուի։
– Վա՜յ, Աստուած իմ, այս ի՞նչ փորձանք բերիր գլխուս, չե՛մ ուզեր, ա՛լ ոսկի
չեմ ուզեր, միայն կը խնդրեմ, որ լաւութիւնդ ետ վերցնես…։
Աստուած ագահ մարդուն աղաչանք-պաղատանքին չ’արձագանգեր, եւ ան
ոսկիի մէջ թաղուած, այնքա՜ն անօթի-ծարաւ կը մնայ, որ քանի մը օրէն կը
մեռնի…։
ԱԳԱՀ ՄԱՐԴԸ
Ագահ ու աչկա ծակ մարդը աստծոուծ հետևյալն է խնդրում։
—Տեր աստված այնպես արա, որ ինչ բանի, որ դիպչեմ ոսկի դառնա։
Աստծոուծ կկատարի իր ուզածը;Ագահը դանակ կարներ որ հաց կտրտեր,
սակայն ոչ միայն դանակը ոսկի չեր դառնա այլև հացը։
Լեղապատառ կգնայ ջուր խմելու․ ջուրնել ոսկի դառավ։
Ինչին որ դիպչի ոսկի կդառնա։
—Վայ աստծոուծ իմ, այս ի՞նչ փորցանք բերեցիր գլխիս, չե՜մ ոզում, որ ամենինչ ոսկի դառնա
չեմ ոզում, միայն կխնդրեմ, որ ասածս հետ վերցնես։
Աստծոուծ ագահ մարդուն աղաչանք-պաղատանքին չ’արձագանքեց, և այն
ոսկու մեջ թաղված, այնքան կմնայ, որ քանի օր կմեռնի